Carbidschieten
Carbid wordt in een melkbus, verfbus of (aangepaste) gasfles gelegd en enigszins natgemaakt, b.v. met speeksel of water, waarna de bus wordt afgesloten met het deksel of een (plastic) bal. Het zich vormende ethyn wordt door een klein zundgat (of met een bougie) ontstoken en ontploft met een dreunende (met een grote bus vaak oorverdovende) knal, waarbij deksel of bal uit de bus schiet en tientallen meters verderop terechtkomt. Om onnodige schade te voorkomen wordt een deksel meestal vastgebonden met een stevig touw van enkele tientallen meters lengte. Het bevestigen van een touw aan zowel deksel als bus kan ervoor zorgen dat het deksel de bus mee trekt. De uitdaging van het carbidschieten ligt hem in de moeilijkheid van het timen. Door de hoeveelheid carbid en water en de tijdsduur tot ontsteking te variëren is het een sport een optimale knal te veroorzaken. Om nog grotere knallen te veroorzaken wordt incidenteel ook wel gebruikgemaakt van groter materiaal, zoals omgebouwde giertanks.

Carbid